Thema’s > Arawak Indianen

De cultuur van de Arawak indianen is op Aruba nog altijd meer aanwezig dan op andere eilanden van het Caribische gebied.

De Arawak was een machtige Indianenstam in Guyana en Suriname. Het was omstreeks 2000 voor Christus (Sommige bronnen spreken van 600 n.Chr.) dat Arawak uit de kustwateren van Venezuela de zee overstaken naar o.a. Aruba. Er zijn archeologische vondsten gedaan op Aruba die aantonen dat er inheemse Arawak gemeenschappen hebben geleefd op het eiland. Zo zijn er bijvoorbeeld rotstekeningen gevonden op verschillende locaties op het eiland, waaronder bij de Fontein-grotten, die worden toegeschreven aan de Arawak indianen.

De Arawak indianen werden traditioneel ingedeeld in verschillende subgroepen op basis van hun taal en culturele kenmerken. Het is bekend dat er verschillende subgroepen van Arawak indianen hebben geleefd in het Caribisch gebied, waaronder op Aruba, maar het is niet duidelijk welke subgroepen precies op Aruba aanwezig waren. Volgens sommige bronnen was de Arawak-stam die op Aruba neerstreek de Caquetios. Zij leefden een relatief vredig bestaan. De Caquetios besteedden de dagen aan visserij, jacht op kleinwild en het verzamelen van schelpdieren. Ook verbouwden ze maniok (cassave) en mais.

De Caquetíos waren bekend om hun vakmanschap, waaronder de productie van aardewerk en manden. Ze maakten ook gebruik van verschillende soorten gereedschap, zoals bijlen, messen en pijlen. Hun religie was polytheïstisch en ze vereerden een groot aantal goden en geesten, waarvan sommige geassocieerd werden met de natuurlijke elementen en dieren.

De Caquetíos werden uiteindelijk onderworpen door de Spanjaarden, die het eiland in de 16e eeuw koloniseerden en tot slaaf gemaakt. De benedenwindse eilanden werden van tijd tot tijd bezocht door de Spanjaarden om hout te kappen en om er Arawak weg te voeren. Omdat er geen edele metalen te vinden waren op Aruba verklaarde Diego Colon, broer van Columbus, de eilanden in 1513 tot “Islas Inutiles” (nutteloze eilanden) en werden alle Arawaken afgevoerd naar Hispaniola om daar te werken in de kopermijnen.

Na de invasie van het eiland door de Nederlanders en de vondst van goud kwamen de Arawak, als slaven van de Nederlanders, weer terug naar Aruba. Doordat de Arawak indianen het grootste dele uitmaakten van de slaven waren er op Aruba relatief weinig slaven uit Afrika. Hierdoor trad er weinig vermening op en bleef de Arawak-stam op Aruba langer in stand dan elders in de regio. Tegenwoordig leeft er echter geen enkele volbloed Arawak-indiaan meer op Aruba. De laatste overleed rond 1862.

Op het eiland kom je nog regelmatig namen tegen die aan deze tijd doen herinneren. Arubanen gebruiken nog steeds het oude Arawak-woord “watapana” voor de boom die in de rest van de regio bekend staat onder de naam divi-divi boom. Uit de Arawa-taal zijn nog vele andere woorden overgenomen, of verbasterd tot nieuwe woorden in de inheemse taal Papiamento van Aruba

Maar ook vele andere culturele kenmerken zijn afkomstig van de Arawak zoals rotstekeningen in oude grotten en op grote rotsblokken in het Ayo en Arikok National Park.

Ook is de meerderheid van de bevolking nog altijd een directe afstammeling van de Arawak.

Tegenwoordig wonen er ook nog veel Arawak inidanen in Venezuela en op verschillende Venezolaanse Antillen. De grootste Arawak -groep leven vandaag de dag in de Venezolaanse Staat Zulia. De belangrijkste Arawak stam in Zulia is de Wayúu.

Bronnen: “De indianen”, artikel schrijver en jaartal onbekend,